کلر

کلر:

در میان اکثر ضدعفونی کننده ها، کلر یکی از معروف ترین موادی است که در استخرها نیز جهت ضدعفونی کردن آب به کار گرفته می شود. انواع مختلف مواد ضدعفونی کننده با پایه کلر عبارتند از:

•    گاز کلر به صورت خالص

•    کلر های مایع (به صورت هیپوکلریت سدیم یا آب ژاول)

•    کلر های دانه ای (به صورت هیپوکلریت کلسیم و هیپوکلریت لیتیم)

•    قرص های کلر (به صورت هیپوکلریت کلسیم)

•    کلر تولید شده از تجهیزات مولد کلر (به شیوه الکترولیت نمک های حاوی کلر)

•    کلر دانه ای پایدار (به صورت دی کلرو سیانورات و تری کلروسیانورات)

درصد کلر مورد نیاز جهت ضدعفونی کردن آب استخر عبارت است از میزان کلر یا محصولات آن که برای حذف تمامی باکتری های مضر موجود در آب مورد نیاز می باشد. به میزان کلر بیش از محدوده یاد شده کلر باقیمانده یا پسماند می نامند. البته کلر در حالت های مختلف خاصیت های مختلفی دارد. اما بعضی از خواص کلر است که صرف نظر از فازی که کلر در آن قرار دارد مشترک است. برای اطلاع از عملی که پس از اضافه کردن کلر به آب رخ می دهد اشاره ای کوتاه به عملیات شیمیایی که در این میان انجام می گیرد خواهیم داشت.

به صورت کلی کلر در هر شکلی زمانی که به آب اضافه می شود با مولکول های اکسیژن و هیدروژن آب واکنش نشان داده و اسید هیپوکلریک به وجود می آورد. اسید هیپوکلریک شکلی از کلر است که خواص بسیار مفید جهت حذف باکتری ها دارد. در واقع یون های هیپوکلریت شکل ضعیف تری از کلر می باشند. زمانی که گاز کلر به آب اضافه می شود اسید هیدروکلریک تشکیل می شود. واکنشی که میان گاز کلر و آب به وجود می آید به شکل زیر است:

Cl2+H2O=HCl+HOCl

در این واکنش HOCl که همان اسید هیپوکلریک با خواص باکتری کشی خوب می باشد، در ادامه به یون های مثبت هیدروژن و یون های منفی هیپوکلریت تجزیه می گردند. تجزیه شدن این اسید به یون های مثبت و منفی که خاصیت ضعیفی برای از بین بردن باکتری ها دارند اصلا ایده آل نمی باشد. بنابراین برای پیشگیری از تجزیه اسید هیپوکلریک به یون ها، PH آب استخر را مقداری زیاد تر از 7 در نظر می گیرند. به این ترتیب اسید هیپوکاریک که خواص باکتری کشی خوبی دارد به همین شکل در آب ماندگار می شود.